dobre-runy - Runy do ogrodu

Runy do ogrodu. Kamienie ozdobne do ogrodu i dla ogrodów.
Rzeźby w kamienu. Magiczne ogrody. Talizmany i amulety w ogrodzie.
Kamienne kręgi. Miejsca mocy. Erem. Oaza spokoju, zdrowia i witalności.
Święte symbole i znaki. Mantry rzeźbione i mantry malowane na kamieniach.

fot. Archiwum autora. Kamień runiczny przyozdobiony smokiem.
Energia Run, to energia ludów północy. Do tej sfery należy również Polska.
Energia Run jest czysta, surowa, uczciwa i szlachetna. Działa zawsze na wielu poziomach i wymiarach rzeczywistości. Wypełnia swoją mocą jednocześnie wszystkich zainteresowanych. Wszystkie zaangażowane strony. Nigdy nie jest wybiórcza i samolubna. Zawsze (w obecnych czasach) działa jedynie pozytywnie dla najwyższego dobra ludzi.
W wersji finalnej kamień jest/może być przyozdobiony i pomalowany kolorowymi farbami.
Konkretny kamień runiczny może być dedykowany konkretnej osobie/rodzinie/firmie zgodnie z intencją zamawiającego.
Płaskorzeźba jest indywidualnym pomysłam autora.

fot. Archiwum autora. Kamień bez zdobień, z wyciętą Runą Othala.
Dobry dla rodziny na przywrócenie i wzmocnienie jedności, miłości i harmoni.
To również strażnik i opiekun ogrodu/posesji/rodzinnego eremu.

fot. Archiwum autora. Kamień słoneczny; Starosłowiański (aryjski) symbol mocy, tzw. Ręce Boga, wzbogacony symbolem OM i mantrą OM Mani Padme Hum.

fot. Archiwum autora. Dakini "Wędująca po niebie".
Symboliczne pismo tybetańskie.
Piękna, dobra i potężna energia.
Kamień wykonuję również w formie płaskorzeźby.

fot.Archiwum autora. Koło życia - koło czasu.

Mandala Kalaczakry przedstawia widok pałacu Kalaczakry.
Pałac w swojej klasycznej ikonografii jest przedstawiany jako widok z góry, otoczony kręgami symbolizującymi następujące żywioły: ziemię, wodę, ogień, powietrze, przestrzeń.
Pałac podzielony jest na cztery ćwiartki, każdy z murów, bram i centrum jest konkretnego koloru.
Kolory reprezentują elementy i typy mentalne. Czarny na wschodzie jest związany z żywiołem powietrza i wiatru. Południe jest znaczone kolorem czerwonym, reprezentującym żywioł ognia.
Zachód jest żółty i jest związany z żywiołem ziemi.
Północ jest oznaczona kolorem białym, reprezentującym żywioł wody.
Kwadrat pałacu znajduje się na koncentrycznym kręgu reprezentującym Ziemię.
Pozostałe kręgi reprezentujące wodę, ogień, wiatr, przestrzeń i świadomość wykraczają poza ściany pałacu.

Mantra Kalaczkary - OM HANG ĆA MALA ŁARA JA SOHA

"Potężne 10 sylab" - symbol opisujący funkcjonowanie energii w mikro i makrokosmosie - opisujący zależności miedzy energia ludzkiego ciała i wszechświata - harmonizujący wszelkie zaburzenia i negatywne wpływy. Używa się go jako ochrony, amuletu, błogosławieństwa. Często spotykany nad, w, lub po obu stronach drzwi i okien aby chronić pomieszczenie przed zaburzeniami i niekorzystnymi wpływami geomantycznymi, na flagach modlitewnych, ozdobnych relikwiarzach itp.

fot. Archiwum autora. Pięć Wojowniczych Sylab.
Pięć sylab nasiennych, zwanych również źródłowymi. Uważa się, że są nasieniem/źródłem oświecenia.
Nasienie wzrasta, gdy jest dobrze uprawiane.
Kamień z 5 sylabami działa skutecznie, gdy Sylaby są praktykowane, tzn. śpiewane.
Istnieją mniej i/lub bardziej rozbudowane ćwiczenia 5 wojowniczych (zwycięskich/wyzwalających) sylab. Ćwiczenia są już skuteczne przy samym intonowaniu Sylab. Przy czym nie jest tak bardzo ważne, jak "ładnie"intonujesz/śpiewasz, jak ważne jest, aby robić to systematycznie.
< A; OM; HUNG; RAM; DZA >

fot. Archiwum autora. Znak ReiKi. Wersja starochińska.
Złota i różowa energia płynie wprost z kamienia/znaku do obserwatora.
Wystarczy gotowość (otwartość) na jej przyjęcie i w tym momencie płynie w nieprzebranej ilości do odbiorcy.
ReiKi zawsze łagodne, zawsze pełne miłości, radości, współczucia i bezstronności.
Jest kojącą i harmonizującą energią, przywracającą równowagę ciała, umysłu i duszy.

Fot. Archiwum autora. Krzyż Koptyjski Etiopski.
Zwany również krzyżem serca. Używany jako talizman na przyciągnięcie i utrzymanie kochającego partnera i/lub na oczyszczenie/uzdrowienie i napełnienie miłością relacji z bliską osobą.

fot. Archiwum autora. Meskel. Krzyż Etiopski.

fot. Krzyż koptyjski tzw. Meskel - Krzyż kapłański.
Wzór zaczerpniety z krzyży pochodzacych z górskich regionów Etiopii. Najczęściej jest wycinany z metalu.
Równocześnie z symboliką chrześcijańską, w Krzyżu można zauważyć elementy symboliki staroegipskiej.
Górna częśc Krzyża nawiązuje do symboliki filaru Dżed.
W rysunku Krzyża, zauważyć można, elementy używane współcześnie przy konstruowaniu wahadeł radiestezyjnych typu Izis.
Całość konstrukcji mocno osadzona w nurcie tzw. świętej geometrii.
Nie dziwi więc fakt, zastosowania tego Krzyża (oprócz jego głównej funkcji jako sakrum chrzescijańskiego) jako odpromiennika fal geomantycznych i energetyzatora bioenergii..
Znane są również jego zastosowania jako talizmanu ochronnego przd negatywnymi ingerencjami astralnymi.
W tym miejscu widzimy podobieństwo (w wyglądzie i funkcji) do podwójnej tybetańskiej wadżry (vajra)

Krzyż Koptyjski/Etiopski jest chętnie używany (noszony) przez Rastafarian i miłośników Boba Marleya, czy też muzyki Reggae.
Litera X, traktowana powszechnie jako symbol Jezusa (Xristos, Xristi), jak łatwo zauważyć, jest również obrazem Runy Gebo (Miłość).

fot. Archiwum Autora. Lingam Śiwy (Shivy).
Prawdziwy "pokaz" mocy daje wyłącznie w trakcie jego celebrowania. Świtło płynące od Lingamu układa się w kształt wielkiego kielicha i ma moc uzdrawiania na poziomie fizycznym, psychicznym i duchowym.
Ta energia rozpuszcza karmę i ma moc przywracania ludzi na ich właściwą droge życiową (tzw. przeznaczenie/ boski plan stworzenia).
Zdaniem Hindusów do swojego pełnego działania wymaga stałej opieki/uwagi. Najlepiej w każdą wigilię nowiu księżyca i/lub w każdy poniedziałek przy zachodzie słońca.
Lingam jest symolicznym obrazem naszego wszechświata / kosmosu.

fot. Archiwum autora. Mantra Om Namah Shivaya.
Zwana przez Hindusów Wielką Mantrą Odkupienia. Mantra pieciu sylab.
Esencja Hinduizmu.
Nie wymaga specjalnego śpiwania czy też melodii. Wystarczy, że jest wymawiana.
Przynasi uspokojenie, wyciszenie i otrzeźwienie umysłu.

Fot. Archiwum autora. Na kamieniu stylizowany napis w języku arabskim "Bóg jest wielki" (Allah Akbar).
Kilka napisów (wezwań, okresleń/imion) odnoszących się do Boga można zobaczyć podczas zwiedzania swiątyni Hagia Sofia w Stambule.

fot. Muzeum Hagia Sofia Stambuł

fot. Archiwum autora. Perun.

Perun (nazwa wynikła z nazwy gromu perunъ powiązanej z leksemem pьrati – "bić", "uderzać". Praindoeuropejski rdzeń per-, perk-, obecny jest w wielu innych językach indoeuropejskich, np. hetyckie perunaš "skała", greckie keranós "piorun", łacińskie quercus "dąb", czy albańskie pernëdi "niebo". W wierzeniach Bałtów występuje analogiczny do Peruna bóg imieniem Perkun) – jedno z naczelnych bóstw słowiańskich. Uosobienie gromowładcy, boga grzmotów i piorunów.

Kult Peruna źródłowo został poświadczony jedynie na Rusi. Traktat zawarty w 944 przez księcia Igora z Cesarstwem Bizantyjskim informuje o złożeniu przez Rusinów przysięgi na Peruna. Analogiczna przysięga zostaje złożona w traktacie Światosława I z 971. W roku 980 Włodzimierz Wielki miał ustawić w Kijowie posągi bóstw, z których najważniejszym miał być Perun "z głową srebrną i wąsem złotym", zniszczony po chrzcie Włodzimierza w 988. Podobny posąg został w tym czasie postawiony także w Nowogrodzie. Część badaczy jest zdania, że kult Peruna na Rusi był skutkiem zaszczepienia tam przez Waregów kultu Thora.
Perun był pierwotnie bogiem bezpostaciowym, zaś posąg wzniesiony przez Włodzimierza był pewnego rodzaju innowacją w kulcie. Jako święte drzewo gromowładcy czczony był dąb. Świadectwem roli dębu w kulcie Peruna jest nazwa przeginia (peregynia, beregynia), oznaczająca las dębowy. Z postacią gromowładcy wiąże się również, wedle praindoeuropejskiego modelu, motyw skały, młota, topora i konia (ten ostatni poświadczony m.in. na posągu ze Zbrucza).

Perun, (mitologia słowiańska), bóg piorunów, błyskawic i grzmotów. Czczony przez wszystkich Słowian, a także Bałtów, czego dowiodły badania językoznawcze. Na Rusi za czasów Włodzimierza Wielkiego naczelne bóstwo państwa.

Za dom boży Peruna, jak wynika z opisów Hieronima z Pragi (XV w.) szerzącego chrześcijaństwo na Litwie, uważano najstarszy dąb w lesie. Bronią Peruna w tradycji bałtosłowiańskiej jest kamienny piorun, zwany strzałą bożą, piorunową strzałą lub piorunowymi prątkami.

Był on utożsamiany z belemnitami (skamielinami mięczaków) bądź z fulgurytami (szkliwem kwarcowym wytopionym przez piorun). M.in. na Mazurach odróżniano fulguryty od innych kamieni i nazywano je bożymi prątkami. Uważano je za dar losu. Wkładano do kolebki niemowlęcia, pocierano nimi wymiona krów, gdy traciły mleko. Wśród Słowian południowych umieszczano je pod dachem, by chroniły domostwo przed piorunami. Używano ich także w leczeniu chorób oczu, boleściach itp.

Broń Perunowa zabezpieczała i chroniła również przed nieczystą siłą. Do dziś przetrwał ogólnosłowiański obyczaj uderzania po głowie kamieniem, gdy rozlegnie się pierwszy grzmot wiosenny. Na Ukrainie wypowiada się słowa "kamiń hołowa", by nadać głowie odporność kamienia.

W zachowanych wątkach mitologicznych Perun jawi się jako najwyższy bóg słowiański. W wyobrażeniach ma rysy patriarchalne, podobnie jak w innych religiach Mitra, Ahura Mazda, Zeus, Jupiter. Jest jakby obrazem "ojca" przeniesionym w sferę sacrum.

Współcześnie kult Peruna został w Polsce odnowiony przez Polski Kościół Słowiański z siedzibą w Ciechocinku oraz Rodzimy Kościół Polski z siedzibą w Warszawie. Podstawą doktrynalną obu Kościołów jest wiara w "istnienie jednego boga", sławionego pod różnymi imionami: Peruna, Swaroga, Swarożyca, Welesa, Rygiela i Świętowita.